Ola – 16 letnia, uśmiechnięta dziewczyna, jednak z bardzo smutnymi oczami, z zasłoniętym szczelnie całym ciałem. Wychowuje ją tylko mama, Pani Olga, która nie widzi świata poza córką. Niestety stan zdrowia Oli nie pozwala Paniom cieszyć się życiem. Pani Olga od lat szukała pomocy u specjalistów, bez skutecznie. Ostatnią deską ratunku, jak powiedziała, jest dla nich ICM Vimed, o którym usłyszała od pewnej starszej Pani, której wnuczka korzystała z pomocy specjalistów tej właśnie Kliniki.
Bolesny początek
Ola z mamą przyszły do Innowacyjnego Centrum Medycznego Vimed z olbrzymią dokumentacją medyczną. U Oli w 9 roku życia zdiagnozowano celiakię. Niestety zbyt późna diagnoza zrobiła spustoszenie w jej organizmie, czego skutkiem jest trwająca od 2 lat, nieskutecznie leczona łuszczyca. Podczas Konsultacji Wstępnej Ola ze łzami w oczach pokazała swoje zmiany na skórze, opowiedziała jak bardzo odsunęła się od rówieśników, zaniechała ukochany przez nią taniec i zajęcia na basenie. Dla obu Pań czas zatrzymał się w miejscu, były całkowicie zagubione i gotowe na wszystko, byle tylko w końcu uzyskać pomoc dla Oli.
Choroby z autoagresji często “chodzą parami”
Celiakia występuje u około 1 – 2 % światowej populacji. Wskaźnik diagnostyki wzrasta, a wydaje się, że jest to spowodowane faktycznym wzrostem zachorowalności, a nie zwiększoną świadomością i wykrywaniem. Celiakia rozwija się u osób podatnych genetycznie, które w odpowiedzi na nieznane czynniki środowiskowe rozwijają odpowiedź immunologiczną, która jest następnie wywoływana przez spożywanie glutenu. Choroba ma wiele objawów klinicznych, począwszy od ciężkiego złego wchłaniania, po minimalnie objawowe lub bezobjawowe prezentacje.
Celiakia (choroba trzewna) jest trwałą nietolerancją glutenu, występującą u osób genetycznie predysponowanych,u których spożycie glutenu prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego i zaniku kosmków jelitowych. Celiakia jest chorobą wrodzoną. Człowiek chory na celiakię rodzi się z niedoborem enzymów trawiących gluten. Choroba trwa przez całe życie. Niestosowanie diety bezglutenowej może zainicjować choroby z autoagresji, np. rozwój łuszczycy.
Rozprzestrzeniająca się na całym świecie łuszczyca jest jedną z najczęstszych chorób skóry, dotyka ona aż 2-3% populacji.
Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry o podłożu immunologicznym, o wieloczynnikowej etiologii i ważnych składnikach immunologicznych, genetycznych i środowiskowych. Łuszczyca zwyczajna reprezentuje najbardziej rozpowszechnioną formę, z różnym rozpowszechnieniem na całym świecie. Chociaż jego patogeneza nie pozostaje w pełni wyjaśniona, wykazano, że brak równowagi w sieci epigenetycznej wywołuje pewne elementy tej choroby. MikroRNA to małe niekodujące cząsteczki RNA zaangażowane w wyciszanie RNA i post-transkrypcyjną regulację ekspresji genów, które również wydają się pośredniczyć w dysfunkcji immunologicznej w łuszczycy. Chociaż badania microRNA to nowa dziedzina dermatologii, szybko gromadzą się dowody na jej istotny wkład w patogenezę przewlekłych stanów zapalnych, w tym łuszczycy. Ponadto, krążące miRNA zidentyfikowane w próbkach krwi pacjentów zostały zidentyfikowane jako obiecujące biomarkery diagnozy, prognozy lub odpowiedzi na leczenie. Konieczne są rozszerzone badania w tej dziedzinie, ponieważ do tej pory dokładny udział miRNA w łuszczycy nie został jeszcze całkowicie wyjaśniony.
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna polegająca na charakterystycznej proliferacji komórek naskórka, tj. keratynocytów, z różowo-srebrnymi grudkami. Choroba ta jest napędzana przez sieć skomplikowanych wzajemnych oddziaływań między wrodzonymi i adaptacyjnymi mechanizmami układu odpornościowego ze strukturalnymi komponentami skóry. Interleukina (IL) -22 pośredniczy w proliferacji keratynocytów i przeroście naskórka, hamuje końcowe różnicowanie keratynocytów i indukuje wytwarzanie białek przeciwdrobnoustrojowych. IL-22 może współpracować z innymi rozpuszczalnymi czynnikami i komórkami tworząc razem obwody zapalne. Komórki naskórka zdrowej skóry stale się dzielą i złuszczają z powierzchni skóry. Prawidłowo cykl taki trwa 28 dni, ale u pacjentów z łuszczycą czas ten skraca się do 4 dni. Nieustannie powstają nowe komórki. Skóra staje się coraz cieńsza. Nowe komórki nie dojrzewają i dlatego złuszczają się. Skóra łuszczycowa jest czerwona, w stanie zapalnym, drobne naczynka krwionośne rozszerzone, a przez warstwę skórną przenikają leukocyty. W dzisiejszych czasach wiadomo, że łuszczyca może współistnieć z innymi chorobami z autoagresji. Najczęściej pacjenci mają łuszczycowe zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalną chorobę jelit, autoimmunologiczne choroby tarczycy i stwardnienie rozsiane. Ponadto pacjenci z łuszczycą często mają choroby towarzyszące, jak depresja, choroby układu krążenia, otyłość czy nadwaga, cukrzyca, choroba Crohna i inne. Wszystko to sprawia, że łuszczyca jest chorobą, która bardzo obniża jakość życia.
Łuszczyca występująca u dzieci jest częstym zaburzeniem skórnym, które ostatnio zyskało coraz większą uwagę, szczególnie ze względu na znaczne obciążenia medyczne, społeczne, finansowe i psychologiczne oraz związane z tym choroby współistniejące. Łuszczyca u dzieci jest ważną, zapalną chorobą skóry wywoływaną przez układ odpornościowy, która może mieć znaczny wpływ na chore osoby i ich opiekunów.
Badania potwierdzają pogląd, że istnieją dwukierunkowe relacje między zdrowiem fizycznym i psychicznym dzieci, przy czym stan dermatologiczny dziecka może wpływać na jego zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie, podczas gdy w odwrotnym kierunku czynniki psychologiczne mogą wpływać na nasilenie i przebieg choroby skóry dziecka. Łuszczyca i często towarzszące jej łuszczycowe zapalenie stawów wpływają w późniejszym wieku również na seksualność i intymne relacje zarówno u mężczyzn jak i kobiet i mogą być związane z dysfunkcjami seksualnymi.
Stan psychiczny pacjenta, w szczególności doświadczany przez niego stres, przeżywane konflikty czy wewnętrzne napięcia, prowadzą do uruchomienia niekorzystnych zmian fizjologicznych w organizmie, w tym także do zmian patologicznych w obrębie skóry. Wiadomym jest fakt, że znaczna część chorych na łuszczycę zgłasza uczucie świądu, ból fizyczny, stres emocjonalny, obciążenie ekonomiczne, większość pacjentów zmuszonych jest także do wielokrotnych zabiegów leczniczych i natłuszczania skóry, co powoduje stratę czasu. Powszechnie wiadomo, że wielu chorych jest społecznie odrzucanych, ukrywa swoją chorobę bądź też ma okresowe przerwy w pracy zawodowej. Z pewnością w całościowej terapii łuszczycy celowe jest szerzenie oświaty i tolerancji dla chorych na łuszczycę wśród społeczeństwa, studentów i innych chorych. Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną.
Nie taki diabeł straszny…
Specjalista Terapii Fenotypowej wiedział, że Ola w pierwszej kolejności wymaga regeneracji jelit. Celiakia dość późno zdiagnozowana wyrządziła duże spustoszenie w organizmie tej młodej dziewczyny. Mimo że dokumentacja medyczna Oli była bardzo obszerna, musiała ona wykonać dodatkową diagnostykę, która objęła rozszerzone badania krwi i medyczną analizę składu ciała, gdyż Ola przy swoim bardzo wysokim wzroście była bardzo szczupła i można było wnioskować występujące u Oli niedożywienie na poziomie komórkowym. Jednym z ważniejszych badań do wykonania był test na nietolerancję pokarmową dedykowany dzieciom Profil Metaboliczny 145. Z wynikami badań Ola była skierowana na konsultację z lekarzem medycyny funkcjonalnej i dietetykiem klinicznym, który po analizie wyników wydał odpowiednie zalecenia żywieniowe. Lekarz prowadzący skierował Olę na serię 20 zabiegów w komorze hiperbarycznej. Zastosowanie tych zabiegów pozwoli ograniczyć stan zapalny w organizmie pacjentki i równocześnie przyspieszy procesy naprawcze zachodzące w skórze. Dzięki tym zabiegom, podczas których namnażane są komórki macierzyste, jelita Oli szybciej będą zregenerowane i szybciej zacznie prawidłowo trawić i wchłaniać składniki odżywcze.
Radość z rzeczy małych
Ola jest bardzo zaangażowana w terapię. Pani Olga zmuszona była wziąć 2 tygodnie urlopu, by wdrożyć zalecenia dietetyczne i poznać nowy sposób przygotowywania posiłków. Test na nietolerancję pokarmową wykazał liczne produkty w reakcji, ilość dozwolonych produktów dla Oli była bardzo ograniczona. Na szczęście dzięki łatwym i smacznym przepisom, które dostały od specjalistów ICM Vimed początkowe trudności w gotowaniu odeszły na bok. Teraz Ola każdą wolna chwilę poświęca na przygotowanie posiłków, sama szuka nowych przepisów. Pani Olga z ulgą patrzy jak jej córce wraca chęć życia. Zmiany diety połączone z zabiegami w komorze hiperbarycznej dały pierwsze efekty już po 3 tygodniach. Radość obu Pań była olbrzymia, teraz wiedzą, że najcenniejsze jest zdrowie i warto przez chwilę przemęczyć się, by każdy kolejny dzień był nowym odkryciem.
Minęły 2 lata…
To już 2 lata od pierwszego spotkania, Ola wygląda pięknie, powróciła do swojej tanecznej pasji, poznała sympatycznego chłopaka, Pani Olga zmieniła pracę na bardziej korzystną. Mimo że Ola wygląda doskonale i czuje się bardzo dobrze pozostaje wciąż pod opieką specjalistów. Ola będzie powtarzała test na nietolerancje pokarmową, by sprawdzić jak wzmocnił się jej układ immunologiczny. Tym razem wykona już inny test, Kod Metaboliczny 200, gdyż uzyskała już pełnoletność i nie jest dzieckiem. Wie, że dzięki determinacji swojej mamy i jej samej może teraz żyć każdym dniem i z czekać jakie przyniesie nowe wyzwania.
Bibliografia:
- Timis TL, Orasan RI, ” Understanding psoriasis: Role of miRNAs.”, Biomed Rep. 2018 Nov;9(5):367-374. doi: 10.3892/br.2018.1146. Epub 2018 Sep 11.
- Grobe W., Allam JP., Haidl G., „[Skin diseases and fertility/hormone disorders].”, Hautarzt. 2018 Nov 5. doi: 10.1007/s00105-018-4302-7
- Wawrzycki B., Pietrzak A., Grywalska E., Krasowska D., Chodorowska G., Roliński J.,”Interleukin-22 and Its Correlation with Disease Activity in Plaque Psoriasis.”, Arch Immunol Ther Exp (Warsz). 2018 Oct 5. doi: 10.1007/s00005-018-0527-5.
- Mitchell AE., „Bidirectional relationships between psychological health and dermatological conditions in children.”,Psychol Res Behav Manag. 2018 Jul 31;11:289-298. doi: 10.2147/PRBM.S117583. eCollection 2018.
- Eichenfield LF, Paller AS, Tom WL., Sugarman J, Hebert AA.,, Friedlander SF., Siegfried E., Silverberg N., Cordoro KM.,”Pediatric psoriasis: Evolving perspectives.”,Pediatr Dermatol. 2018 Mar;35(2):170-181. doi: 10.1111/pde.13382. Epub 2018 Jan 4.
- Dadwal A., Mishra N., Narang RK.,””Novel Topical Nanocarriers For Treatment Of Psoriasis: An Overview”.,Curr Pharm Des. 2018 Nov 2. doi: 10.2174/1381612824666181102151507
- Pietrzak A., Janowski K., Lechowska-Mazur I., Krasowska D. ,”Łuszczyca jako przewlekła choroba skóry w kontekście psychologicznym”, Nowa Medycyna 1/2006
- Owczarczyk-Saczonek A.; Placek W., „Łuszczyca jako choroba autoimmunologiczna.”, Dermatology Review / Przeglad Dermatologiczny . 2014, Vol. 101 Issue 4, p. 278-287. 10p.
- Kropka B.,”Pokonaj alergię. Wydanie II poszerzone „, 2012
- Lebwohl B., Sanders DS., Green PHR..,”Coeliac disease.”, Lancet. 2018 Jan 6;391(10115):70-81. doi: 10.1016/S0140-6736(17)31796-8. Epub 2017 Jul 28.
Małgorzata Słomka
Dietetyk Kliniczny ICM VIMED